TCR Dido’s naar Kijkduin – 23‑12‑2025
Dinsdag, hartje winter. De kou bijt in je wangen en de wind snijdt overal doorheen. Dus: lagen kleding aan, handschoenen strak, en op naar Hermes, ons vertrouwde clubonderkomen. Ondanks het gure weer staan we toch met z’n achten klaar: Wim vP, Frank B, Gerrit v/d H, Ed S, Ton v/d G, Marcel R, Leo S en ikzelf.
Nog voor we vertrekken stelt Wim al voor om een rondje Kijkduin te doen. En ja… dat kan op héél veel manieren, zo zou later blijken. Gerrit en Ton nemen meteen de kop en sturen ons via de Windas richting het Abtswoudse Bos. Daar begint het echte werk: zigzaggend over onbekende, soms verrassend avontuurlijke paadjes rijden we richting Honselersdijk en Poeldijk. Uiteindelijk rollen we via Ockenburgh Kijkduin binnen, precies op tijd voor een warm bakkie bij — hoe kan het ook anders — Loesje.
Wim is er niet meer bij; hij had pech met zijn nieuwe fiets en is na een lekke band huiswaarts gekeerd. Gelukkig zorgt Leo voor een vrolijke noot: uit zijn rugzak tovert hij keurig verpakte, echte Vlaardingse ijzerkoekjes tevoorschijn — deze keer in de vorm van een kerstboom. Iedereen krijgt er één, en ook Saskia, de eigenaresse, wordt niet vergeten.
Na een gezellige pauze stappen we weer op. De duinen in, wind schuin mee — Gerrit had gelijk, dat rijdt toch echt een stuk lekkerder. In Hoek van Holland volgt een korte koekiestop en natuurlijk een foto bij de grote kerstboom. Daarna duiken we het Staelduinse Bos in. Met de wind nu vol tegen voelt het meteen nóg kouder.
Bij Maasdijk hebben we even oponthoud, maar uiteindelijk komt iedereen veilig en tevreden thuis. Een winterrit om in te lijsten: koud, gezellig, verrassend en typisch TCR. Verder Leo nog bedankt voor de heerlijke Vlaardingse ijzerkoekjes en de foto’s. Verder allemaal bedankt voor alles en Wim natuurlijk ook bedank!
